Entries by admin

‘Praten met de patiënten? Ach, da’s een hobby van Eijkman.’

Pus, etter en wortelresten – het was doffe ellende in de monden van de Nederlandse bevolking toen Michiel Eijkman zijn werk bij sociale tandheelkunde aanving. Tegen de stroming in, begon Eijkman aan voorlichtingsprojecten en maakte hij zich hard voor onderwijs in gespreksvoeringstechnieken. Pionierswerk. “Gedragswetenschappen was iets voor geitenwollensokken, en mannen met lange haren. ‘Wij tandartsen’ hadden een klinisch vak, dat was niet vaag.”

Michiel Eijkman werd tandarts uit recalcitrantie. “Mijn familie zat vol medici, het was duidelijk dat ook ik medicijnen zou studeren. Ik ging me inschrijven op de universiteit van Utrecht, en vond een zaal vol balies. In een opwelling, een puberale gril, bedacht ik: Nee. Ik word tandarts. Ik liep naar een andere balie.”

, ,

In de war in niemandsland

Waar iedereen op doorreis is, hebben zij hun basis. Schiphol kent een harde kern van dertig ‘bewoners’ met psychische problemen.

“Je moet goed kunnen kijken, mensen zien“, zegt Hans Pijp. Op Schiphol Plaza, het centrale plein van de luchthaven, krioelt het van de mensen. Ze bekijken de aankomst- en vertrektijden van de vliegtuigen, ze snauwen in exotische talen hun jengelende kinderen toe, ze eten een hamburger, kopen nog snel even hun laatste vakantiebenodigdheden. Maar Pijp ziet iets anders. Dwars door de chaos van mensen op weg naar hun bestemming, loopt een vrouw. Ze duwt een karretje met een paar weekendtassen – zoals zo vele anderen dat hier doen. “Zij woont hier”, zegt Pijp. “Ze is dakloos en psychotisch.”

,

Tolhuistour: audiotour over het voormalig Shell-terrein

Samen met mijn collega’s van Bureau Boven maakte ik een audiotour over een bijzonder gebied in Amsterdam-Noord, net aan de overkant van het IJ. Zeventig jaar lang huisde Shell hier en was het hermetisch afgesloten voor niet-werknemers. Inmiddels is het een culturele vrijplaats. In de Tolhuistuingebied houden we zelf ook kantoor.

De Tolhuistour voert de bezoekers via muziek, geluid en vertellingen langs intrigerende verhalen uit het verleden. Zo hoor je over het galgenveld, waar Elsje Christiaens in 1664 werd opgehangen, maar ook over de liefdesboom die ernaast stond. Actrice Willeke van Ammelrooy vertelt hoe ze haar carrière bij Shell begon, oud-politicus Wijnand Duyvendak herbeleeft de Spektakelblokkade, een demonstratie tegen Shell. Kunstenaar Lucebert wordt opgevoerd als inspiratiebron voor de huidige Tolhuistuin, maar ook als dakloze die zich warm hield aan de motor van de pont. Daarnaast tonen de huidige bewoners hun werk: zoals de 3D-printer van Dus Architecten waaruit binnenkort een grachtenpand zal verrijzen.

,

Doorstarten? Bewijs je eerst maar weer eens.

Dit jaar ging tot nu toe een recordaantal bedrijven failliet Sommige maken een doorstart Maar doorstarters moeten hard werken om weer vertrouwen te winnen.

Als je wint, heb je vrienden. Zolang je blijft winnen. Michel Aarden (44) weet hoe dat werkt. Hij had een reclamebureau. In 2001 begonnen zijn compagnon en hij met z’n tweetjes. Na amper drie jaar hadden ze vijf werknemers in dienst. De zaken gingen goed. Ongelooflijk goed. “We hadden grote klanten, voor wie we complete campagnes bedachten en uitvoerden: logo’s, slogans, advertenties – alles.” Opdrachten te over. “We draaiden meer dan een miljoen omzet”, vertelt Aarden. De bank leende hem anderhalve ton om verder te investeren. “Min of meer op mijn blauwe ogen.”

,

Cisca’s nieuwe emancipatie. De werkende 65-plusser

Cisca Dresselhuys, oud-hoofdredacteur van Opzij, begon na haar pensioen aan een carrière als freelancejournalist. Sindsdien heeft ze een nieuwe groep om voor te vechten: “Ik ben de leuke Jan Nagel.

‘In 2008 kreeg ik de Mercur d’Or uitgereikt, een prijs voor je hele carrière. In mijn dankwoord heb ik gezegd: ‘Ik zie het als een mooie aanmoedigingsprijs voor een beginnende freelancer.’ Vrolijk gelach in de zaal. Iedereen dacht dat ik een grapje maakte, maar ik meende het serieus.”

Hij noemde haar Poppy

Als ze zijn e-mails las, kreeg de dag een gouden randje. Maria (61) had niet verwacht dat de liefde haar nog eens zou vinden. Te mooi om waar te zijn, dacht ze. En dat was het ook.

Wanneer Maria (61) ‘s ochtends aan haar dag begon, wachtte er al een mailtje in haar inbox. “Goodmorning Poppy, I hope you’ll have a wonderful day.” Hij noemde haar Poppy. Omdat ze zo van wilde bloemen houdt, vooral van klaprozen.

,

Stagiair voor drie jaar: starters recylcen

Voor steeds meer afgestudeerden is een stage de enige uitweg. Ze doen hetzelfde werk als werknemers in loondienst. “Het zit soms dicht tegen uitbuiting aan.”

Petra Koning snapt het best: wie net afgestudeerd de arbeidsmarkt betreedt, begint onderaan de carrièreladder. “Natuurlijk heb je niet meteen een droombaan en een goed salaris”, zegt ze. “Maar dat je met een universitair diploma en een flinke studieschuld op zak na jaren studeren ook nog je eerste werkervaringen zelf moet betalen, vind ik op zijn zachtst gezegd jammer. Bovendien is het lang niet voor iedereen weggelegd.”

Beginnend arts-specialist heeft stress door extra taken

Beginnend medisch specialisten worden overdonderd door allerlei taken waarvoor ze niet zijn opgeleid. Businesscase schrijven? Nooit van gehoord. En dat leidt tot burn-outs.

Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Michiel Westerman (VU) naar beginnend medisch specialisten. “Als ik dit had geweten, was ik nooit dokter geworden”, zegt een van de respondenten in zijn onderzoek. “Toch jammer, als je zoiets moet constateren nadat je net twaalf jaar medische opleiding achter de rug hebt”, zegt Westerman. Hij concludeert dat de meerderheid zich slechts voorbereid voelt op de helft van de werkzaamheden.

‘Een groep van vijf mannen, ze hadden pistolen bij zich en messen’

Documentairemaker Kimberly Bautista maakte een documentaire over geweld tegen vrouwen. Het onderwerp kwam dichterbij dan haar lief was.

Wie bijgelovig is, zou kunnen zeggen dat Kimberly Bautista (28) met haar film Justice for my Sister het lot heeft getart. Als haar film fictie zou zijn, zou je kunnen denken dat Bautista werd opgeslokt door haar eigen plot.

Zo ‘voelt’ het om in een hedendaags concentratiekamp te leven

De 29-jarige Shing Dong-hyuk werd geboren in een Noord-Koreaan strafkamp waar geen mens levend uitkomt. Hij wel.

Als Shin Dong-hyuk veertien jaar is, worden zijn broer en zijn moeder publiekelijk vermoord. Shin staat op de eerste rij, tussen de duizenden andere kampgevangen, en kijkt naar de scène. Shin huilt niet. Shin voelt niets. Shin is het ermee eens. Want wie de regels overtreedt, moet daarvoor boeten.