‘Met 7,5 gram Lexapro ben ik een beter lid van het gezin’

,
Ik interviewde schrijver Rachel Aviv over haar prachtige nieuwe boek 'Vreemden voor onszelf'. Zij onderzoekt hierin de kloof tussen werkelijke ervaringen van mensen en de verhalen die in de psychiatrie over hen ontstaan. Die verhalen hebben soms grote gevolgen.

Eenzaamheid is een taboe. ‘Eenzame mensen gaan we liever uit de weg, alsof ze besmettelijk zijn’

,
De Duitse schrijver Daniel Schreiber (ja zo heet hij echt) schreef een boek over wat het betekent alleen te zijn. Tijdens de coronapandemie besefte hij: nu ben ik volledig op mezelf aangewezen. Eenzaamheid is een taboe, zegt hij. ‘Overal wordt de romantische relatie gepresenteerd als het ideaal. Daarmee zeg je tegen alleenstaande mensen: jij leeft een gebrekkig leven.’

Pluk van de Petteflet in het Arabisch

,
Kinderboekenschrijver en -illustrator Marit Törnqvist stelde voor vluchtelingenkinderen een boek samen met Arabische vertalingen van Nederlandse kinderverhalen. Ze hoopt dat meer mensen, net als zij, bevriend raken met een vluchteling.

‘Een activist? Nee hoor, dat is een prostituee’

,
Hooligan Sparrow noemt ze zichzelf. De Chinese vrouwenrechtenactivist Ye Haiyan probeert tegen de klippen op Chinese burgers te leren dat je actie kunt voeren. Voor filmfestival Movies that Matter interviewde ik Nanfu Wang, die een film maakte…

“Verbazingwekkend dat die rechtse jongen zo welgemanierd is.”

, ,
Met het Iron Curtain Project lukte ons het bijna onmogelijke: rechtse en linkse Poolse journalisten ('vijanden') bij elkaar brengen op één podium. Het ging goed - nou ja, bíjna.

De terugkeer van het prikkeldraad

, , ,
Met mijn collega's van Bureau Boven reisde ik af naar Hongarije, om voor ons Iron Curtain Project uit te zoeken hoe het toch kan dat Hongarije een generatie geleden de eerste was om het IJzeren Gordijn te ontmantelen, en nu de eerste is om de hekken van Europa op te richten. Het resultaat is een multimediale longread over twee mannen aan de grenslinie, die zich plots in het brandpunt van de geschiedenis bevinden. Een verhaal over de oude en nieuwe hekken in Europa - en het prikkeldraad in ons hoofd. De longread is voor 4 euro hier te koop, bij digitale uitgeverij Fosfor.

Moeders van jihad-zonen weten wel beter

, ,
Ik interviewde Geraldine Henneghien, een dappere moeder die haar zoon verloren is omdat hij naar Syrië vertrok als strijder voor IS. Henneghien woont in de Brusselse wijk Molenbeek, en richtte een vereniging op voor ouders van IS-strijders die vaak niet serieus genomen worden en als 'terroristenfamilies' worden beschouwd. Henneghiens 18-jarige zoon viel in handen van een ronselaar. "Ze zoeken een jongen met een probleem, ze wrijven het in, en bieden vervolgens de oplossing. 'Hier zit niemand op je te wachten. Ze geven je geen werk, je hebt geen geld, je bent niemand. Daar ben je nodig, daar ben je belangrijk. Je gaat het Syrische volk helpen, je staat aan de basis van een nieuwe staat. Je krijgt geld, een appartement, een plek in de maatschappij'."

‘Ik begon met drie euro per uur’

, ,
Voor dagblad Trouw interviewde ik voor de serie 'Levenslessen' de Poolse ondernemer Kris Florek (35). Hij ontvluchtte de armoede en alcohol thuis en begon in Nederland als afwasser. Nu runt hij vier bedrijven, één daarvan verkoopt Hollandse friet in Polen. 'Op een ochtend sprak ik mezelf toe: Als je niks doet, zal er ook niks veranderen.'

Gevangen tot het jaar 9999

, ,
In de gevangenis in het Belgische dorpje Merksplas zitten psychisch zieke gevangenen opgesloten zonder behandeling. Officiële datum van vrijlating: 31 december van het jaar 9999. Filmmaakster Ellen Vermeulen probeerde voor de film 9999 in hun hoofden te kruipen. Een man staat voor een muur en staart voor zich uit. Een man rookt zijn zoveelste sigaret. Een man blaast liggend op zijn bed tegen een veertje. Een man ijsbeert: twee stappen naar de muur, twee stappen naar de deur. En dat heel vaak. “Alles is tijdloos”, zegt de Belgische filmmaakster Ellen Vermeulen. “Er is geen chronologie, geen eerder of later, geen ontwikkeling.” Voor de vijf personen die Vermeulen portretteert in haar film 9999 bestaat alleen de eindeloosheid.

The Yes Men: Ook activistische kwajongens worden volwassen

,
De Yes Men, beroemd om hun bizarre acties waarin ze zich voordoen als vertegenwoordigers van grote bedrijven, zijn ‘volwassen’ geworden. Tussen alle hilarische acties door, vragen ze zich soms stiekem af: ‘Heeft het wel zin?’ Typisch een Yes-Men-actie: je trekt een (slechtzittend) pak aan, huurt een zaaltje, nodigt een boel journalisten uit, en doet alsof je een zeer belangrijk figuur bent van de – in dit geval – Amerikaanse Chamber of Commerce. Vervolgens verklaar je een boodschap die bizar, ‘te mooi om waar te zijn’, of uiterst cynisch is. Je pleit als machtig lobbyorgaan Chamber of Commerce bijvoorbeeld voor een ‘ferme wetswijziging’ om klimaatverandering tegen te gaan. Immers: klimaatverandering is ‘bad for business’. Dat de echte Chamber of Commerce nog tijdens je ‘persconferentie’ komt roepen dat je een zwendelaar bent, doet daar niks aan af. Sterker nog: het leidt alleen maar tot meer media-aandacht. En dus meer aandacht voor het probleem.