‘Praten met de patiënten? Ach, da’s een hobby van Eijkman.’

Pus, etter en wortelresten - het was doffe ellende in de monden van de Nederlandse bevolking toen Michiel Eijkman zijn werk bij sociale tandheelkunde aanving. Tegen de stroming in, begon Eijkman aan voorlichtingsprojecten en maakte hij zich hard voor onderwijs in gespreksvoeringstechnieken. Pionierswerk. "Gedragswetenschappen was iets voor geitenwollensokken, en mannen met lange haren. 'Wij tandartsen' hadden een klinisch vak, dat was niet vaag." Michiel Eijkman werd tandarts uit recalcitrantie. "Mijn familie zat vol medici, het was duidelijk dat ook ik medicijnen zou studeren. Ik ging me inschrijven op de universiteit van Utrecht, en vond een zaal vol balies. In een opwelling, een puberale gril, bedacht ik: Nee. Ik word tandarts. Ik liep naar een andere balie."

In de war in niemandsland

, ,
Waar iedereen op doorreis is, hebben zij hun basis. Schiphol kent een harde kern van dertig 'bewoners' met psychische problemen. "Je moet goed kunnen kijken, mensen zien", zegt Hans Pijp. Op Schiphol Plaza, het centrale plein van de luchthaven, krioelt het van de mensen. Ze bekijken de aankomst- en vertrektijden van de vliegtuigen, ze snauwen in exotische talen hun jengelende kinderen toe, ze eten een hamburger, kopen nog snel even hun laatste vakantiebenodigdheden. Maar Pijp ziet iets anders. Dwars door de chaos van mensen op weg naar hun bestemming, loopt een vrouw. Ze duwt een karretje met een paar weekendtassen - zoals zo vele anderen dat hier doen. "Zij woont hier", zegt Pijp. "Ze is dakloos en psychotisch."

Tolhuistour: audiotour over het voormalig Shell-terrein

,
Samen met mijn collega's van Bureau Boven maakte ik een audiotour over een bijzonder gebied in Amsterdam-Noord, net aan de overkant van het IJ. Zeventig jaar lang huisde Shell hier en was het hermetisch afgesloten voor niet-werknemers. Inmiddels is het een culturele vrijplaats. In de Tolhuistuingebied houden we zelf ook kantoor. De Tolhuistour voert de bezoekers via muziek, geluid en vertellingen langs intrigerende verhalen uit het verleden. Zo hoor je over het galgenveld, waar Elsje Christiaens in 1664 werd opgehangen, maar ook over de liefdesboom die ernaast stond. Actrice Willeke van Ammelrooy vertelt hoe ze haar carrière bij Shell begon, oud-politicus Wijnand Duyvendak herbeleeft de Spektakelblokkade, een demonstratie tegen Shell. Kunstenaar Lucebert wordt opgevoerd als inspiratiebron voor de huidige Tolhuistuin, maar ook als dakloze die zich warm hield aan de motor van de pont. Daarnaast tonen de huidige bewoners hun werk: zoals de 3D-printer van Dus Architecten waaruit binnenkort een grachtenpand zal verrijzen.

Cisca’s nieuwe emancipatie. De werkende 65-plusser

,
Cisca Dresselhuys, oud-hoofdredacteur van Opzij, begon na haar pensioen aan een carrière als freelancejournalist. Sindsdien heeft ze een nieuwe groep om voor te vechten: "Ik ben de leuke Jan Nagel. 'In 2008 kreeg ik de Mercur d'Or uitgereikt, een prijs voor je hele carrière. In mijn dankwoord heb ik gezegd: 'Ik zie het als een mooie aanmoedigingsprijs voor een beginnende freelancer.' Vrolijk gelach in de zaal. Iedereen dacht dat ik een grapje maakte, maar ik meende het serieus."

Hij noemde haar Poppy

Als ze zijn e-mails las, kreeg de dag een gouden randje. Maria (61) had niet verwacht dat de liefde haar nog eens zou vinden. Te mooi om waar te zijn, dacht ze. En dat was het ook. Wanneer Maria (61) 's ochtends aan haar dag begon, wachtte er al een mailtje in haar inbox. "Goodmorning Poppy, I hope you'll have a wonderful day." Hij noemde haar Poppy. Omdat ze zo van wilde bloemen houdt, vooral van klaprozen.

‘Een groep van vijf mannen, ze hadden pistolen bij zich en messen’

Documentairemaker Kimberly Bautista maakte een documentaire over geweld tegen vrouwen. Het onderwerp kwam dichterbij dan haar lief was. Wie bijgelovig is, zou kunnen zeggen dat Kimberly Bautista (28) met haar film Justice for my Sister het lot heeft getart. Als haar film fictie zou zijn, zou je kunnen denken dat Bautista werd opgeslokt door haar eigen plot.

Zo ‘voelt’ het om in een hedendaags concentratiekamp te leven

De 29-jarige Shing Dong-hyuk werd geboren in een Noord-Koreaan strafkamp waar geen mens levend uitkomt. Hij wel. Als Shin Dong-hyuk veertien jaar is, worden zijn broer en zijn moeder publiekelijk vermoord. Shin staat op de eerste rij, tussen de duizenden andere kampgevangen, en kijkt naar de scène. Shin huilt niet. Shin voelt niets. Shin is het ermee eens. Want wie de regels overtreedt, moet daarvoor boeten.

Daily Matters

, ,
Tijdens het filmfestival Movies that Matters maak ik samen met mijn vier collega's van Bureau Boven de online festivalkrant Daily Matters. Iedere dag interviews met regisseurs en activisten, en reportages van debatten. Over homorechten in Uganda,…

Vrouwelijke burgemeesters ‘vechten’ tegen de maffia

Een vrouw als burgemeester is in Italië al opmerkelijk, maar dat ze in Calabrië de strijd hebben aangebonden met de 'ndrangheta is nog opzienbarender. 'Wij buigen niet.' Op zwarte hoge hakken beent ze haar kantoor binnen. Ze zet alle ramen open, de airconditioning doet het weer eens niet. Buiten de bergen, de zee. Binnen wuift Carolina Girasole (49) zich rusteloos koelte toe met een stapeltje A-viertjes. De burgemeester van Isola Capo Rizzuto, een kustdorpje met 16 duizend inwoners in de zuid-Italiaanse provincie Calabria, praat gehaast. Over onbetaalde belastingen, over reorganisatie in de gemeente, en- Haar betoog stokt halverwege een zin, het gezicht van de burgemeester verstrakt. Beneden in het gemeentehuis klinkt geschreeuw. Ze wendt haar hoofd af, kijkt naar het open raam. Harde klappen, alsof iemand met hout ergens op slaat, of meubels omgooit. De burgemeester staat op, haar ogen wijd opengesperd. Aarzelend loopt ze naar de deur, die sinds kort van buitenaf alleen kan worden geopend door een cijfercode in te voeren. Ze luistert een tijdje naar het lawaai, en belt dan naar de benedenverdieping. "Wat gebeurt er? Ik heb met niemand een afspraak vandaag." Na een kort gesprek hangt ze op. Ze zucht schokkerig, niet opgelucht. "Dit zegt alles over het leven dat ik nu leid."

Macht en onmacht in de ggz

,
In de laatste Psy werd een dossier gepubliceerd over thema macht en onmacht. Ik interviewde spraakmakende ggz-medewerkers over de macht en onmacht van de ggz-professional. Over bureaucratie, farmaceutische bedrijven, zorgverzekeraars en bezuinigingen. "Stoppen met kritisch denken, en klakkeloos het zoveelste formulier invullen wanneer de manager dat vraagt."