Een vrouw als burgemeester is in Italië al opmerkelijk, maar dat ze in Calabrië de strijd hebben aangebonden met de 'ndrangheta is nog opzienbarender. 'Wij buigen niet.' Op zwarte hoge hakken beent ze haar kantoor binnen. Ze zet alle ramen open, de airconditioning doet het weer eens niet. Buiten de bergen, de zee. Binnen wuift Carolina Girasole (49) zich rusteloos koelte toe met een stapeltje A-viertjes. De burgemeester van Isola Capo Rizzuto, een kustdorpje met 16 duizend inwoners in de zuid-Italiaanse provincie Calabria, praat gehaast. Over onbetaalde belastingen, over reorganisatie in de gemeente, en- Haar betoog stokt halverwege een zin, het gezicht van de burgemeester verstrakt. Beneden in het gemeentehuis klinkt geschreeuw. Ze wendt haar hoofd af, kijkt naar het open raam. Harde klappen, alsof iemand met hout ergens op slaat, of meubels omgooit. De burgemeester staat op, haar ogen wijd opengesperd. Aarzelend loopt ze naar de deur, die sinds kort van buitenaf alleen kan worden geopend door een cijfercode in te voeren. Ze luistert een tijdje naar het lawaai, en belt dan naar de benedenverdieping. "Wat gebeurt er? Ik heb met niemand een afspraak vandaag." Na een kort gesprek hangt ze op. Ze zucht schokkerig, niet opgelucht. "Dit zegt alles over het leven dat ik nu leid."